بررسی اعتقادات پیروان تصوف و مقایسه آن با آموزه‌های قرآن و سنت است. نویسنده در این اثر می‌کوشد تا انحراف صوفیان را از عقاید اصیل اسلامی به اثبات رساند و مانع از گرایش جوانان به این فرقه بدعتگر شود. وی در آغاز به چگونگی پیدایشِ عقیده تصوف اشاره می‌کند و سپس مختصری از باورهای شرک‌‌‌‌آلودِ آنان را توضیح می‌دهد. وی در بخش بعد، به خیالبافی‌‌ها و کرامتهای ساختگی این فرقه می‌پردازد و به عنوان نمونه، از برگزاری «جشن مولودی» و خاستگاه و مفاسدِ آن سخن می‌گوید. او در بخش پایانی کتاب، كفريات و شركيات موجود در «قصيده بَرديه» را نشان می‌دهد. این شعر، از جمله قصاید معروف صوفیان است و ادعا می‌کنند که در وصف پیامبر سروده شده است.