سخن گفتن از بهشت و راه رسیدن به آن، سخنی است که خستگی و ملامت نمی‌آورد، دلها به آن انس می‌گیرد، و عقلهای با هوش به سوی آن مایل می‌شود، کیست از ما که آرزوی بهشت را ندارد؟ بهشت، تو چه می‌دانی بهشت چیست! آن نوری است که می‌درخشد، کاخهای بلند، نهرهای جاری، ریحان و گلهای رنگارنگ، میوه های رسیده، همسران زیبا، لباسهای ابریشمی و زندگی جاودان، شکی نیست که مقصد همگی ما بهشت است، و آرزوی دیرینه ماست، و بهشت همانا پاداش عظیم است و ثواب جزیلی که خداوند برای دوستان و مطیعانش آماده نموده است. در نعمت‌های جاودان و همیشگی است که قابل توصیف نیست. ما نمی توانیم درجات و مقامات، عظمت و بزرگی آن را تصور کنیم. در بهشت چیزهایی وجود دارد که نه چشمی دیده و نه گوشی وصفش را شنیده و نه بر قلب کسی خطور کرده است. کسی که در آن وارد شود، در ناز و نعمت خواهد بود، هرگز لباسش کهنه و مندرس نمی شود، جوانی‌اش از بین نمی‌رود و هرگز در آنجا خسته نمی‌گردد.