رساله‌ای است در بررسی تاریخی علت و کیفیت روزه عاشورا و فضایل آن در قبل و بعد از اسلام. نویسنده در آغاز ضمن اشاره به معنی لغوی و وجه تسمیه عاشوراء ، قدمت سنت روزه‌داری در این روز را بیان کرده و علت منسوخ شدن و رواج مجدد آن پس از اسلام را شرح می‌دهد. در ادامه به حکمت و ارزش روزه عاشورا اشاره نموده و انواع روزه‌های عاشورا و چگونگی انجام هریک را بازگو می‌کند. بخش بعدی اثر، شرح فضایل روز عاشورا از نگاه پیامبر اسلام است. وی سپس به روایات رسیده درباره روزه حضرت نوح و موسی و محمد در روز عاشورا اشاره کرده و نحوه روزه‌داری این روز را توسط صحابه و تابعین، تبیین می‌نماید. سابقه روزه‌داری قریش و جاهلیت در روز عاشورا و نحوه گرامیداشت عاشورا در عهد امویان، عباسیان، فاطمیان، ایوبیان و آل بویه، مطالبی است که در ادامه فصل می‌آید. بخش پایانی کتاب، به بدعت‌های مرسوم در روز عاشورا و روایات ایمه شیعه درباره این روز اختصاص دارد.