به بیان دیدگاه ایمه درباره مفهوم توحید و شرک و تلاش آنان برای مبارزه با خُرافه‌پرستی و اعمال شرک‌آمیز اختصاص دارد. نویسنده، کتاب را با شرح معنا و مصادیق شرک آغاز کرده و سپس نشان می‌دهد که ایمه شیعه چگونه خود را از شان و مقامی که شیعیان غالی برایشان قایل بودند، مبرا می‌دانستند. بحث در توسل مشروع و نامشروع، شیوه اهل بیت در مددخواستن از خداوند متعال، روش شیعیان در استمداد از بندگانِ خدا و اثبات کفایت توکل بر خداوند محور دیگر مباحث کتاب است. نویسنده در مباحث گوناگون آیات نورانی قرآن را چراغ راه حقیقت قرار داده و کوشیده تا تمام گفته‌های خود را به کلام الله مجید مزیّن و مستدل سازد.